TEMPLE OF SILENCE FESTIVAL 16

Oprawa dźwiękowa:
spopielony,
Wave555

informacje o artystach poniżej.

INFAMIS TENEBRE to nowatorski projekt muzyczny,
sięgający korzeniami stylistyki dungeon synth. Charakterystyczne, mroczne
i epickie pasaże, za które odpowiedzialny jest Infamis, przełamują bariery gatunku, łącząc odległe asocjacje: melodyjne wokale oraz poezję. Stąd też nowe określenie dla stylu INFAMIS TENEBRE: Dungeon Chant Music, gdyż końcowy efekt znacznie wykracza poza tradycyjne ramy gatunku.
Koncert, w ramach festiwalu Temple Of Silence będzie specjalny rytuał instrumentalny. Czarująca wędrówka do czasów archaicznych, w których percepcja rdzennych szamanów i czarownic wychodziła poza potoczną rzeczywistość i powracała do niej; a po drodze sięgała takich wyżyn ducha, że aż dech zapiera. Tajemnicze, klawiszowe pasaże, wręcz filmowe w połączeniu z szamańską magią. Rytuałowi będą towarzyszyć także specjalne wizualizacje i rejestracje wideo z magicznych przestrzeni. Tylko nieliczni wiedzą, że te ukryte miejsca są największą wartością, jaką można odkryć w życiu.
www.infamistenebre.bandcamp.com
facebook: Infamis Tenebre
spotify: Infamis Tenebre
i Tunes: Infamis Tenebre

Innovative Landscapes Laboratory
Innovative Landscapes Laboratory to projekt Tarasa Opanasiuka, właściciela wytwórni Sublime Retreat. Eksplorując dźwięk jako pojazd do podróży wyobraźni, Taras eksperymentuje z różnymi podejściami do tworzenia ewoluujących, wciągających pejzaży dźwiękowych. Jego album „Spontaneous Dimensions” powstał pod wpływem kompozytorów muzyki konkretnej XX wieku i był eksperymentem łączącym improwizację na syntezatorze modularnym z nowoczesną kompozycją elektroakustyczną. Wydany w 2024 roku album został ciepło przyjęty przez krytyków i publiczność.
W Temple of Silence Taras wykona set przygotowany specjalnie na to wydarzenie. https://www.facebook.com/innovativelandscapeslaboratory/
https://sublimeretreat.bandcamp.com/…/spontaneous…
https://soundcloud.com/user-711080069

Club Alpino
Club Alpino to pochodzący z Wrocławia poszukiwacz głębokich, pulsujących i hipnotycznych dźwięków zainspirowanych naturą i podaniami ludowymi.Człowiek gór, odkrywający muzyczne szlaki prowadzące do równoległych światów.
Od 2004 występował w klubach i na festiwalach w Polsce, Czechach, Islandii, Niemczech, Litwie.Tworzył muzykę do instalacji artystycznych w Muzeum Pana Tadeusza we Wrocławiu i Galerii VBKO w Wiedniu.Prowadził na Islandii oficynę wydawniczą Gusua Records oraz współprowadził warsztaty z produkcji muzyki elektronicznej w ramach programu Mikrogranty.Jego muzykę wydawano w Blue Marple 1972, Otomo Tax, Pionierska Records,Regime Brigade, Stotrojka, Ubocze Rec.
Na co dzień zajmuje się akustyką słuchu i szumami usznymi.
https://soundcloud.com/clubalpino
https://www.instagram.com/club_alpino_909/
https://www.facebook.com/gusuarecords/

Mirt
Tomasz Mirt – od lat tworzy trudną do sklasyfikowania odmianę muzyki elektronicznej, swobodnie sięgając po wątki od awangardy i muzyki nie europocentrycznej po te wywiedzione z obrzeży muzyki klubowej, splatając je z nagraniami terenowymi, które stanowią nie tylko ornament, a równoprawny element kształtujący brzmienie i samą kompozycję. Równie chętnie sięga po inspiracje poza kulturę europejską. Efektem jest improwizowany kolaż będący rodzajem soundtracku lub nawet soundscapeu, nie pozbawiony jednak repetycji. Wydaje solo oraz z projektami Mirt+Ter i Brasil and the Gallowbrothers Band. Opublikował kilkadziesiąt albumów wydawanych przez wytwórnie z Polski, Włoch i USA. Ostatni jak dotąd album solo to wydany w 2024 roku „Wanderlust”. Wiele płyt publikował sam w ramach niedziałającego już wydawnictwa cat|sun, które obecnie zastąpiło Oddities of Nature. Prowadzi też wytwórnię Saamleng poświęconego wyłącznie popularyzacji nagrań terenowych, w ramach której ukazują się jego własne nagrania jak i innych artystów. Komponował muzykę do filmów i instalacji („Ślepnąc od świateł”, Expo 2020 Dubai). Koncertował w Polsce i za granicą, między innymi na festiwalach Unsound, HCMF, OFF, Flussi, Donau, WIF, Sacrum Profanum, Templeof Silence. Jest współzałożycielem Xaoc Devices, firmy zajmującej się projektowaniem syntezatorów modularnych. Współtworzył czasopisma Zine i M|I.
mirt.bandcamp.com
saamleng.bandcamp.com

iNsCissorS (Grecja)
iNsCissorS powstał w 1999 roku jako solowy projekt Vincenta Andelmotha. Łączenie gatunków muzycznych, takich jak experimental, dark ambient, ritual, industrial structures czy neo-classical passages, jest częścią koncepcji iNsCissorS w celu stworzenia kinematograficznej atmosfery i odczuwania, stąd wywodzi się termin „Cinematic Ambient”. Po kilku wydaniach demo, w 2007 roku ukazał się debiutancki album „The Veratrine Evangelicum” wydany przez No Angels Prod. Do tej pory iNsCissorS wydał 5 pełnowymiarowych albumów, z których najnowszy to „The Wordless God II (And Other Cinematic Rituals)”. Po 2007 roku projekt zaczął występować na żywo, dając kilka własnych koncertów i koncertów solowych w całej Grecji, a także uczestnicząc w festiwalach i otwierając koncerty dla głównych wykonawców sceny w Grecji i za granicą, w tym m.in. Raison D’être, Attrition, In Slaughter Natives, Dernière Volonté, Garden of Delight i Diary of Dreams. iNsCissorS ściśle współpracuje z reżyserem filmowym Johnem Santerinerossem od 2009 roku, komponując oryginalne ścieżki dźwiękowe do jego filmów krótkometrażowych „Destin”, „Doll Maker” (John Santerineross & Daikichi Amano), „Moon”, „Gears”, „Ma-Ku”, „Words”, „Sitala” i „Church”. Obrazy Johna Santerinerossa zawsze towarzyszą występom na żywo iNsCissorS i, podobnie jak jego twórczość fotograficzna, są nierozerwalną częścią estetyki iNsCissorS. Ścieżka dźwiękowa do „Destin” została wydana przez No Angels Prod, a oprócz oryginalnej ścieżki dźwiękowej, wydanie zawierało remiksy autorstwa Raison D’être, H.E.R.R., Hoarfrost, Inner Vision Laboratory i Simona Köllego. W 2011 roku projekt stworzył unikatowy utwór muzyczny na pokaz mody Christiny Scarpeli (Scarp) podczas Athens Exclusive Designers Week. W 2013 roku film promocyjny jesiennej kolekcji Wesc Clothing Company zawierał kompozycję specjalnie zamówioną na potrzeby filmu. Używając loopów, syntezatorów, przetworzonych gitar, perkusji lub czegokolwiek innego zdolnego do wydobycia jakiegokolwiek dźwięku, iNsCissorS rzeźbi ścianę dźwięku, mając na celu pochłonięcie i urzeknie Cię w swoim kinematograficznym rytuale.
https://inscissors.bandcamp.com
https://www.facebook.com/inscissorsmusic/
https://www.instagram.com/inscissors/

Feine Trinkers bei Pinkels Daheim
Feine Trinkers bei Pinkels Daheim
Pochodzą z Bremy i Lörrach na niemieckim wybrzeżu i intensywnie koncertowali przez ostatnie dwie dekady, od Holandii po Szwajcarię, Rosję i Wielką Brytanię.
W ciągu ostatnich dwóch dekad wydali unikatowe płyty winylowe, CD i kasety w wielu edycjach, zazwyczaj personalizowanych i z ręcznie malowanymi okładkami.
Każdy występ Feine Trinkers bei Pinkels to wyjątkowe przeżycie – jest ponadczasowy, to uczta dla uszu i czysta przyjemność patrzeć, jak wykonują całą pracę na scenie, gdy Ty po prostu się odchylasz, wpatrując się w nich, a ich douszne słuchawki łaskoczą Twoje bębenki.
„Teraz, Wczoraj czy Jutro” i dlaczego przywiązują taką wagę do szczegółów – to pytanie z pewnością sobie zadacie.
Jürgen Eberhard, urodzony w 1966 roku w Lörrach, a obecnie mieszkający w hanzeatyckim mieście Brema na północy Niemiec, gdzie pracuje jako architekt. Od 1989 roku poświęca się eksperymentalnej muzyce elektronicznej i jest współzałożycielem projektu „Feine Trinkers bei Pinkels Daheim”, który w 2004 roku stał się jego projektem solowym.
Od tego czasu liczne płyty CD, kasety i LP, zawsze z niezwykle zaprojektowanymi okładkami, ukazały się nakładem międzynarodowych wytwórni muzycznych, takich jak Audiofile Tapes (USA), Vinyl Communication (USA), Drone Records (Niemcy), White Rabbit Records (Niemcy) i Silken Tofue (Belgia).
Od samego początku Jürgen Eberhard koncertował w Niemczech (Gesellschaft für aktuelle Kunst, Brema; Ausklangfestival, Hamburg; Galerie für zeitgenössische Kunst, Lipsk; Hochschule für Künste, Brema; Avantgarde Festival Schiphorst), Anglii (Morden Tower, Ill FM), Szkocji, Holandii, Belgii, Rosji (DOM Moskwa), na Litwie, w Austrii (Flex) i Szwajcarii (Point de Vue).
Jego celem jest tworzenie dźwięków i pejzaży dźwiękowych za pomocą przedmiotów, które pierwotnie nie są instrumentami muzycznymi, na przykład zabawek, przyborów kuchennych, chemikaliów i owadów.
Zebrane i nowo zaaranżowane obiekty są elektronicznie przetwarzane, warstwowane, przegrupowywane i wykorzystywane na wiele nietypowych sposobów, aż pierwotny dźwięk zostaje całkowicie zmodyfikowany.
Ciężkie psychoakustyczne brzmienie podczas by występu na żywo to uczta dla oczu i uszu.
http://www.pinkelsdaheim.com/
https://www.facebook.com/pinkelsdaheim

Olgierd Dokalski „Kainat”
Olgierd Dokalski „Kainat”.
Drony i improwizacje, dużo niskich częstotliwości, ambientowych plam i powietrza.
„Tarak Kainat” to druga część dyptyku Taraka.
Pierwsza część, „Mirza Tarak”, opowiadał o objawieniu, które zdarzyło się całkiem przypadkiem w trakcie jednego z pierwszych wschodnioeuropejskich hadżdżów z XVIII wieku. Hadżdż ten odbył polski Tatar Jakub Buczacki, skazany na śmierć za wystąpienie przeciwko Targowicy. Zmuszony do ucieczki z kraju Buczacki udał się na południe i dotarł aż do Mekki.
‚Tarak Kainat’ dopełnia dyptyk historią o iluminacji na którą wszyscy czekają, ale ta nie nadchodzi. Tłem są okoliczności pierwszego przekładu Koranu na język polski.

Olgierd Dokalski – Trębacz, kompozytor, improwizator. Zainteresowany szeroko pojętą kulturą ludową. Z wykształcenia cybernetyk, niedoszły antropolog kultury. Założyciel i lider czerpiącego z estetyk postrocka, folku i jazzowej awangardy kwintetu Daktari. W 2012 roku na zamówienie festiwalu Nowa Muzyka Żydowska powołał do życia polsko-izraelsko-belgijski kwartet nor cold (Multikulti Project 2013), z którym interpretował sefardyjskie pieśni z Bałkanów z początku XX wieku. Związany także z grupami kIRk (w ostatnim wcieleniu kIRka realizuje się kompozytorsko), WIO oraz Skerebotte Fatta (gdzie realizuje się w improwizacji).
O emocjonalnej grze na trąbce Olgierda Dokalskiego w samych superlatywach wypowiadali się Michael Gira – lider grupy Swans oraz trębacz Nils Petter Molvaer.
W 2016 roku w Fundacji Kaisera Söze ukazał się jego solowy debiut p.t. „Mirza Tarak”, na którym to w formule koncept albumu daje upust swoim kulturoznawczo-genealogicznym zainteresowaniom. „Tarak Kainat”, czyli kolejny koncept album i kontynuacja historii opowiedzianej na „Mirzy..” planowo ujrzy światło dzienne w 2026 roku.
Olgierd Dokalski nagrał ponad 20 płyt jako lider i frontman dla takich krajowych i zagranicznych wydawnictw jak Creative Sources, Erototox Decodings PL, Multikulti, Innergun, Requiem Records, Biedota, Asfalt Records i Fundacja Kaisera Soze,
dzielił scenę m.in. z Andrea Centazzo, Phil Minton, Famadou Don Moye (Art Ensemble of Chicago), Joelle Leandre, Sharif Sehnaoui, Ingebrigt Håker Flaten (The Thing), Tomek Gadecki, Ray Dickaty,
koncertował we Włoszech, Niemczech, Austrii, Chorwacji, Szwecji, Łotwie, Litwie oraz Ukrainie i wielu innych miejscach z wieloma innymi wspaniałymi muzykami.
https://dokalski.bandcamp.com
https://www.instagram.com/dokalski

Bu.d.d.A.
Bu.d.d.A. lub Bund des dritten Auges, to duet Sashy Stadlmeiera (EMERGE, attenuation
circuit) i Chrisa Sigdella (B°TONG, Leaden Fumes). Zespół poświęca się medytacyjnej muzyce ambient drone, i w przeciwieństwie do swoich solowych projektów, obaj muzycy grają na instrumentach –
gitarze elektrycznej i skrzypcach elektrycznych.
Od momentu powstania w 2019 roku, Bu.d.d.A. wydał kilka limitowanych EP-ek i albumów. Ich najnowszym wydawnictwem jest płyta CD nagrana wspólnie z niemieckim gitarzystą drone N (Hellmut Neidhardt), która została
wydana przez Drone Records i zebrała wiele pochwał.
Bu.d.d.A. grali na różnych festiwalach i odbyli kilka międzynarodowych tras koncertowych, sami lub wspólnie z podobnie myślącymi artystami, takimi jak Drekka, N lub Bebawinigi.
Supportowali również bardzo znanych artystów, takich jak Bohren & der Club of Gore i The
Legendary Pink Dots.
Najnowszy album to „13”, wydany przez Drone Records na CD w 2025 roku.
http://budda-official.bandcamp.com
http://youtube.com/watch?v=9v2ZJTuutLM
http://facebook.com/BuddA-108237677237015

The Embryonal Position
Grupa The Embryonal Position powstała w 1991 roku z inicjatywy Krzysztofa Pawlika i Tomasza Barana. Początkowo jako duet, TEP kreatywnie łączył obraz i dźwięk w performatywnej formie scenicznej, poszukując relacji pomiędzy poezją a elektroniką. W 1994 roku grupa zawiesiła działalność, koncentrując się na innych projektach (Christblood, Radio Internazionale, G. T.Noc, etc). W 1997 roku TEP zarejestrował swój pierwszy materiał. Wtedy też do składu dołączył Wojciech Benicewicz. Pierwsze wydawnictwo „Cafe Deitschland” (Face Productions 1998, Artcetera 2024) przyniosło kilka promujących go koncertów. W 2001 roku ponownie jako duet, TEP wystąpił na Legnickich Prezentacjach Sztuk Medialnych z epizodycznym performansem „REDRUM”. Od 2005 roku w składzie z Wojciechem Benicewiczem, TEP zrealizował kolejne projekty „Uliamis” (2005) i „Nieszczęścia i cudowne znaki” (2008). Ten ostatni został zarejestrowany i wydany w 2024 roku. Obecnie twórczość grupy oscyluje wokół elektronicznej postdadaistycznej synth-popowej estetyki, przywiązując jednakowe znaczenie zarówno do muzyki, jak i jej wizualnej interpretacji na scenie.
https://www.facebook.com/embryonalposition/
https://theembryonalposition.bandcamp.com/

Thomas Bey William Bailey
**Thomas Bailey** (ur. 1977) to autor, kompozytor muzyki elektronicznej, dokumentalista dźwiękowy i okazjonalny pedagog.
Thomas działa na niezależnej scenie muzycznej od połowy lat 90., początkowo jako stażysta biurowy i okazjonalny członek ekipy technicznej dla chicagowskiego dystrybutora płyt reprezentującego artystów takich jak Mark Spybey (Zoviet France, Dead Voices on Air), Mick Harris (Scorn, itd.) i innych. Od tego czasu był „wielozadaniowym” uczestnikiem eksperymentalnie zorientowanych subkultur dźwiękowych w Osace, Tokio, Europie Środkowej, Austin w Teksasie i innych miejscach. Oprócz nagrywania i występów, pełnił funkcje organizatora koncertów, DJ-a i programisty radiowego: był współprowadzącym programu „Blind Spot” w chicagowskim WLUW w latach 2004-2005, elektronicznego magazynu muzycznego „Belsona Academy” w londyńskim Resonance FM w 2009 roku oraz podcastu kulturalno-artystycznego „Anechoic Chamber” w latach 2020-2022.
Jego osobiste prace dźwiękowe charakteryzują się intensywnymi, kinowymi utworami, które kwestionują pojęcia utopii, uwarunkowań społecznych, antropocentryzmu i nasycenia mediami. Coraz częściej skupia się na ponownym wyobrażeniu „terapeutycznych” zastosowań dźwięku, w szczególności jego potencjału do zwiększania poczucia sprawczości i integracji w pasywnej, fragmentarycznej, wizualno-centrycznej kulturze.
Jako pisarz, jego zainteresowania koncentrują się na kulturowych ekstremach oraz intrygujących, niedostatecznie zbadanych aspektach percepcji sensorycznej i afektu. Jego opublikowane materiały – zarówno pełnometrażowe książki, jak i artykuły w antologiach – poruszały peryferie muzyki elektronicznej i sztuki dźwięku (w „Micro Bionic”), historię samodzielnie wydanych nagrań (w „Unofficial Release”), historię kultury synestezji (w „To Hear The World With New Eyes”) oraz neuroestetykę/antropologię kulturową (w „Sonic Phantoms”, we współpracy z Barbarą Ellison). Obecnie pracuje nad książkami „To Reach the Place Where The Poet Last Stood” (przegląd korespondencji między sztuką a terroryzmem) oraz „Authenticentrism”, studium wyidealizowanej autentyczności we wszystkich gatunkach produkcji artystycznej.
Thomas współpracował z wieloma międzynarodowymi artystami w zakresie nagrań, występów na żywo i w innych rolach (np. jako wydawca nagrań za pośrednictwem swojej nowej wytwórni „Fifteen Minutes of Anonymity”). Są to między innymi: Francisco López, Zbigniew Karkowski, Kazuya Ishigami, Roel Meelkop, Susana López, Reverse Image, Maurizio Bianchi, Ralf Wehowsky, Alan Courtis, Leif Elggren, Rick Reed, Brent Farriss, Enzo Minarelli, Norman W. Long, Das Synthetische Mischgewebe, Marc Behrens, Barbara Ellison, Evelina Domnitch & Dmitry Gelfand, PBK, David Lee Myers / Arcane Device i inni.
https://www.thomasbeywilliambailey.net/
https://tbwb.bandcamp.com/

Moan
Działający od prawie 30 lat, MOAN to jednoosobowy projekt za który odpowiedzialny jest Rafał Sądej. Choć jego twórczość jest głównie określana jako industrialny ambient, Sądej niejednokrotnie w swoich utworach eksperymentuje z muzyką konkretną, drone czy noise. W kompozycjach MOAN ważne miejsce zajmuje komputerowa manipulacja dźwiękami otoczenia, klasycznych instrumentów czy znalezionych przedmiotów, nadając utworom cechy akustycznego brzmienia oraz cyfrowego chłodu.
Oprócz kilkanastu solowych wydawnictw, dyskografia MOAN obejmuje wspólne nagrania z Genetic Transmission („Collaboration 1”, „Dedicated to Luigi Russolo”), Dead Factory („Onset of Oblivion/Abandoned Heritage”), Innovative Landscapes Laboratory („Caught in Time”) oraz remiksy utworów dla m.in. WHALESONG, BISCLAVERET, PALSECAM czy C.H. DISTRICT. Rafał Sądej był również współtwórcą projektu Hated Bruit Kollektiv a oprócz nagrywania jako MOAN, zajmuje się produkcją i masteringiem dla innych zespołów związanych m.in. z wytwórniami Zoharum Records czy Sublime Retreat.
MOAN ma na koncie liczne koncerty w Polsce, UK, Irlandii, Czechach i Niemczech, zarówno w ramach festiwali (Wroclaw Industrial Festival, Temple Of Silence, Prague Industrial Festival) jak i kameralnych i nietypowych miejscach takich jak opuszczony kościół, muzeum walcowni cynku, fort z czasów napoleońskich czy w jaskini przy porcie Ballintoy .
Występ MOAN na 16 edycji Temple Of Silence będzie jego piątym na tym festiwalu, a kilka nagrań z poprzednich edycji można posłuchać m.in. na profilu Soundcloud.
https://moan.pl/
https://moanpl.bandcamp.com/
https://soundcloud.com/moanpl
https://youtu.be/nW0NThmEY_w?si=6xigzLa9vkcEIvkk
https://youtu.be/KSwWXVcDc1A?si=-_dgq0vOx5Yrrken
https://youtu.be/AytknuA3mec?si=dj5IXa5406cyfT0z

spopielony
spopielony to muzyczny projekt Cezarego Zielińskiego, który został powołany do życia wskutek jego fascynacji estetyką lo-fi oraz szeroko rozumianą hauntologią. Podstawę jego muzyki stanowi dungeon synth – elektroniczny mikrogatunek wydestylowany z black metalu w pierwszej połowie lat 90, który łączy w sobie piwniczny chłód, nieokreśloną nostalgię i wypełnione fantastyką i baśniami melodie.
Na swoim koncie posiada album „legendy” z 2019 roku będący fuzją ambientu z hipnagogicznym dungeon synthem o onirycznej atmosferze inspirowanej zakurzonymi przebłyskami dziecięcej świadomości, zdartymi VHS-ami, czy zapomnianymi fantastycznymi światami, a także EPkę „occultt” z 2020 roku będącą piekielnym spacerem, gdzie dungeon synth rozszerzany jest o wpływy elektronicznej muzyki tanecznej.
https://spopielony.bandcamp.com
https://www.facebook.com/spopielony

Wave555
WAVE555 to projekt Adama Kaliszewskiego i Kacpra Krzemińskiego. Muzycy wychodzą od bazy, którą jest pierwotny, monotonny dron, eksplorując w improwizacjach pogranicze ambientu, noise’u i dźwiękowego eksperymentu. Wykorzystują m.in. instrumenty elektroniczne własnej konstrukcji, czy gitarę elektryczną (z e-bow oraz preparowaną), nie bojąc się radykalnego przetworzenia dźwięku ani ofensywnych, syntetycznych cyfrowych sprzężeń.
Nakładem Antenna Non Grata ukazały się w czerwcu dwa albumy WAVE555 – pierwszy, zawierający zapis godzinnej sesji z pogranicza dronów, noise’u i ofensywnych sonicznych form. Drugi – składający się z dwóch niespiesznie rozwijających się dronów.
https://antennanongrata.bandcamp.com/album/wave555-i